Dag, elini annesinin omzuna koydu, eli o kadar ağırdı ki Alma’yı yere gömebilirdi, aynı zamanda o kadar hafifti ki uçurabilirdi. Dag’ın eli Alma’nın içini ısıttı, daha önce hiç tanımadığı bir sıcaklı
herkes biliyor
herkes biliyor
simurgların sessiz ve soğuk rüyasına yol bulduğumuzu
gerçeği bahçede
adsız bir çiçeğin utangaç bakışında
ve ölümsüzlüğü
iki güneşin birbirine bakıp daldığı
sonsuzluğu