Hayat bazen adaletsizdir onun masallarında. Buna insanın bencilliği, duyarsızlığı, acımasızlığı neden olur. Ama Andersen’in anlatımında hep bir umut vardır. Hayal gücünün koridorlarında küçük bir yür
Kofi öfkelidir. Yüzüne fazla ışık saçan aya, rüzgâra, bulutlara, güneşe ve çevresindeki bütün hayvanlara öfke duyar. Ta ki bir gün büyükbabası gelip birlikte denize gitmelerini önerinceye kadar…